شلوغ اما آرام کننده...!

روزی که ...

همه میدانند که مهدیه اسم مکان است و فاطمیه اسم زمان

و من منتظر روزی هستم که ......

مهدیه اسم زمان شود و فاطمیه اسم مکان

للّـهُمَّ اِنّی اَسْتَغْفِرُکَ لِما ...

اَللّـهُمَّ اِنّی اَسْتَغْفِرُکَ لِما تُبْتُ اِلَیکَ مِنْهُ ثُمَّ عُدْتُ فیهِ "

خــــدایــا! مــن از تــو آمــرزش می خواهم

بـرای گنـاهانی کــه

پس از تــوبـه کردن دوباره بدانها دستـــ زده‌ ام . . .

 

فـرازی از دعـای ابوحمزه ثـمالی

چندگاهیست...

چندگاهیست وقتی می گویم: «اللهم کن لولیک الحجة بن الحسن» با آمدن نام دلربایت دلم نمی لرزد.
چندگاهیست وقتی می گویم: «صلواتک علیه و علی آبائه» به یاد مصیبتهای اهلبیتت اشک ماتم نمی ریزم.
چندگاهیست وقتی می گویم: «فی هذه الساعة» دگر به این نمیاندیشم که در این ساعت کجا منزل گرفته ای.
چندگاهیست وقتی می گویم: «و فی کلالساعة» دلم نمی سوزد که همه ساعاتم از آن تو نیست.
چندگاهیست وقتی می گویم: «ولیاو حافظا» احساس نمی کنم که سرپرستم، امامم کنار من ایستاده و قطره های اشکم را بهنظاره نشسته است.
چندگاهیست وقتی می گویم: «و قائدا و ناصرا» به یاد پیروزی لشکرت،در میان گریه لبخند بر لبم نقش نمی زند.
چندگاهیست وقتی می گویم: «و دلیلا و عینا» یقین ندارم که تو راهنما و نگهبان منی.
چندگاهیست وقتی می گویم: «حتی تسکنه أرضکطوعا» یقین ندارم که روز حکومت تو بر زمین، من هم شاهد مدینه فاضله ات باشم.
چندگاهیست وقتی می گویم: «و تمتعه فیها طویلا» به حال آنانی که در زمان دراز حکومتشیرین تو طعم عدالت را می چشند غبطه نمی خورم.

توکل...

دلـم شـور می زنـَد ،

و ایـن یعـنـی : تـا " تـوکـُّل " خـِیـلی راه مـانـده اسـتـــ . . .